Kara Sevda Şiiri - Muzaffer Parlak

Şu kara sevdandan çok çekti gönlüm
Yanan yüreklerim kül oldu benim
Ümitsiz sevdalar bitirdi ömrüm
Akan gözüm yaşı sel oldu benim

Ben sevdamı yazdım denizde suya
Usandım elinden attım kuyuya
Üstüme yıktılar koca bir kaya
Ezilen vücudum yol oldu benim

O keskin kılıcı çıkardı kından
Canımı acıttı vurdu sol yandan
Zalim kader beni ayırdı candan
Ezdiler bedenim çul oldu benim

Çıkardım kalbimden sevgi sözümü
Kör etti dünyada gönül gözümü
Yerine getirin son bir arzumu
Şu son arzum bile öl oldu benim

Sevda neler açtın garip başıma
Bakmadın hiç gözden akan yaşıma
Düşman ettin beni can gardaşıma
Gardaşlarım bile el oldu benim

Uyuştu Parmaklar yazmıyor eller
Sevdiği uğruna kurudu güller
Gönül arzu eder söylemez diller
Konuşan dillerim lal oldu benim

Güvenin kalmadı parlak uğruma
Bu kara sevdayı bastın bağrıma
Uymuyor güzelim benim çağrıma
Yeşeren ümidim çöl oldu benim

09.10.2006