Kara Sevdâ Şiiri - Kaya Alp

Sevdâ; gönüllerde murassa bir taç,
Ehl-i dîl ezelden beridir hep ona muhtaç...
Aşkın deryâsını, ben kulaç kulaç,
Geçem! derim amma yaman görünür.

Düşmeye bir kerre ateş ciğere,
Vurur âşığın sırtını yere...
Rüzgâr; gökyüzünde,büke eğire;
Tutuşur gönüller; duman görünür.

Çöllerde savrulan tozun cürmü ne?
Değmedi nefesi,hiç nefesine,
Kapılıp gitti de boş hevesine;
Mecnûn’a,Leylâ’sı gümân görünür.

Bülbül bilir mi ki gülün rengini?
Ararsın ömrünce gönlün dengini,
Yapıyorken Azrail'le en son cengini;
Kesilir soluğun; aman! görünür.