Kara Sevda Şiiri - İbrahim Kaval

Seni tanıdığım o gün;
Hayatımın en mutlu günüydü benim için.
O zaman duymuştum telefonda o sesini,
Pürüzsüz bir şekilde aklımı başından alan,
Sesin "ALO"demişti bana..
Ve ben o gün hayatımda,
O kadar güzel bir ses duymamıştım..
Ömrümün sonuna kadar duymak istediğim!!!
O zaman anladım ki ben hiç yaşamamışım,
Ben hiç sevmemişim, sevilmemişim,
İşte aşk oku saplanmıştı kalbime..
Biliyorum mesafeler uzaktı
Ama engel değildi aşkımıza..
Çünkü Kara Sevda'ydı benimkisi..
Kara Sevda'ydı bizimkisi!!!
Vücudumdaki her hücre aşıktı sana,
Hele gözlerin bakmaya doyamadığım
O "CENNET GÖZLERİN"..
Hangi kelime, hangi sözcük anlatabilirdi onları?
Teninin kokusunu söylemiyorum bile!!!
Nefesimi kesen aklımı başımdan alan
O teninin kokusu..
"GÜLÜŞLERİN" ah o gülüşlerin beni benden alan.
Nasıl anlatayım, nasıl dökeyim kelimelere o Gülüşünü..
Kifayetsiz kalır sözcükler!!!
"SAÇLARIN" o uzun ve güzel saçların..
Bana taratırdın onları.
Ne güzel kokardı doyamazdım koklamaya..
Okşardım, severdim..
Senden sonra kimsenin saçlarına dokunmadım,
Dokunamadım!!!
Çünkü ben dokunduğum saçlarına bile,
İhanet etmedim..
Ve sen "MELEĞİM"
Sen benim için bu dünyaya inen,
Kanatsız "MELEĞİM"sin..
Şimdi ayrıyız, uzaktayız.
Biliyorum birbirimizden
Gökteki yıldızlar kadar uzağız.
Sen kendine bir hayat kurdun bensiz,
Ama ben o "KARA SEVDA"nın içinde hapis kaldım
Tek başıma sensiz...