Kara sevda Şiiri - Hulusi Şentürk

Kara sevda ateştir, insafsızca kavurur,
Gazel yaprağı gibi, dört bir yana savurur.

Uykusuz gecelerde depreşen bir sancıdır,
Düşleri hayra yorup, kandıran yalancıdır.

Boş hayaller kurdurup, ardı sıra koşturur,
Dertli bülbül misali, çeşm-i selin coşturur.

İflah etmez insanı, beti benzi soldurur,
Dayanılmaz sızıyla, yürekleri doldurur.

Yapayalnız bırakır, döndürür kimsesize,
İstese de bir çare, bulamaz kimse size.

Gerçeklik âleminden, kopartarak bağını,
Yıkık, dökün, virane, kılar gönül bağını.

Ciğerini yakar da, aldığın her bir nefes,
Kalmaz artık içinde, yaşamak için heves.

İçindeki gizli ukde, kurt gibi oyar seni,
Acılar sarmalında, çaresiz koyar seni.

Beynini kanatırken cevapsız nice soru,
Bilemezsin kaderin, nedir seninle zoru?

Bir girdabın içinde boğulursun an be an,
Arama hiç boşuna, yoktur bu derde derman.
...
Kara sevda yüzünden, ahu zar eden şair,
Neden yazar durursun, hâlâ o yâre dair?

Sen ıstırap içinde, çekerken her gün ahı,
Derde duçar olmanda, yok mu onun günahı?

Bakarak ta derinden, kalbini delmedi mi?
Kahverengi gözlerle gönlünü çelmedi mi?

Güldükçe güller açan, ay gibi güzel yüzden,
Alamadın gözünü, sevdalandın bu yüzden.

Kumral sarı saçları taç benzeri bağladı,
Her bir teli kor oldu, yüreğini dağladı.

Arz-ı endam ederek, düşlerinde her gece,
Zikrettirdi ismini, sessizce, hece hece.

Efsunkâr kolye idi, ak gerdanında beni,
Büyüleyip kendine, mecnun eyledi seni.

Yakarken yanağını, kondurduğu busesi,
Sevgi yüklü sözcükler, fısıldıyordu sesi?

Doyumsuz sohbetiyle, endamıyla nazıyla,
Sevdaya mahkûm etti, yüreğinde sızıyla.

Sense hala hasretle hep onu anıyorsun,
Bu işin tek suçlusu, kendini sanıyorsun.