Kara Sevda Şiiri - Mahmut Kızıloğlu

Ey gülüm;
Bir ırmak kıyısında yıkanırken ruhum,
Yüreğimden kayıp gitmene bilsen nasıl üzüldüm.

Deli bir savaşın içine düşmüş,
Kan kızıl gecelerde sulara çekilirken,
Kılıcımı parlatan sülyetin;
İnancımı artırıp savaşıma ve kollarıma güç verirdi.
Bütün savaşlarıma sebeptin,
Bütün kavgalarımın nedeni.
Zamansız iç çekişlerimin ürpertisiydin,
Annemin yüreğine vurmuştum seni.
Sen benim gözümün kara yanıydın,
Bütün yollarımın mecburi istikametindeydin,
Senin içindi yıkmıştım bütün inançlarımı,
Bir gülüşüneydi toz duman etmiştim bütün dostlarımı,
Annemi kırmalarımdın babamı yıkışım.
Bütün savaşlarımın nedeni;
Kimse sana dokunmasındı,
Hiçbir olumsuz kelime seni barındırmasındı.
Sen tek doğru inancımdın.
Gözümde bir kara perde,
Yalnızca sendin görünen gözüme,
Çatılsa kaşlarım sana;
Düşman olurdum kendime bile.

Sen böyle bir tutkuyu yerle bir ettin,
Böyle bir inancı bir anda yalan ettin,
Cezan ne olur bilmem vicdan mahkemesinde,
Sen içimdeki sevgiyi öldürdün.
Şimdi ruhumu temizliyorum bütün lekelerinden,
Ama işte gel gör ki;
Bir ırmak kıyısında yıkanırken ruhum,
Yüreğimden kayıp gitmene yinede üzüldüm.
Ey gülüm;
Kolay değilmiş temizlenmek senden,
Yinede almalıyım ruhumu,
Aşk dediğin o demir pençelerinin arasından.