KARASEVDA
Dikiş tutmaz bir su, kıyındaki
İpe sapa gelmez
Sevmesini bilmez bir çam belki
Nerden bilirim
Bir babanın günahının oğla geçtiğini.
Kendi kendimin senine düştüm
Az gittim azılı gittim
Terliydim senliydim deliydim
Kayaları parçaladım
Buz dağları yedim
Üşüdüm volkanlarca
Kendi kendimin eline düştüm.
Bilirim orda durduğunu
Ben yonttum
Çünkü
Seni
Acı mermerlerden
Ve tunçtan
Piramitlerini
Asma bahçelerini
Sonsuzca sonsuza zincirli
Sfenksini
Ama
İçimde unuttum boşluğunu…
Bunca zaman sonra
Bir tek
Sesini
Arıyorum.
Kayıt Tarihi : 6.1.2004 01:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Kemal Metin](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/01/06/kara-sevda-17.jpg)
biten... giden... tükenen... her sevdadan sonra dağılan umutlar gibi...
'ama
içimde unuttum boşluğunu'
ile bitseydi nasıl olurdu diye düşünmeden edemedim.
aynur özbek uluç
TÜM YORUMLAR (2)