Kara sevda Şiiri - Hicabi Ceylan

Kor misali yakar içini
Karıştırır aklını böler düşünü
Bilemezsin geceni, gündüzünü
Yüreklerde yanan ateştir sevda

Lokman hekim bulamaz çaresini
Hiç bir ilaç iyileştirmez yaresini
Paramparça eder, insanın hanesini
Derinlerde kanayan yaradır sevda

Semalardaki yağmur bulutuna benzer
Onu yaşayan canından bezer
Aşığın her bir zerresinde gezer
Dalgalı deniz gibidir sevda

Dilden, dile söylenen güzel sözdür
Devamlı ağlayan iki gözdür
Yalan değil insanda özdür
Asırlarca okunan destandır sevda

Karanlık dünyalara ışık şaçar
Kimi korkan ondan, kimi kaçar
İnsanın içinde çiçek gibi açar
Baharda yeşeren gül dalıdır sevda

Geceleri semalardaki kuyruklu yıldız
Kaybedince onu kalırsın yalnız
Çekilir damarlarındaki kan olursun cansız
Umuda giden yol gibidir sevda

Fırtınalar kopar küçücük yüreğinde
Şimşekler çakar içerinde
Sarmıştır bütün benliğini, dolaşır vucudunun her yerinde
Hayatı o olmadan, onunla yaşamaktır sevda

Hicabi Ceylan