Kara Sevda Şiiri - Binali Özdemir

Bir güzel görmüştün günün birinde,
Alevlendi gönlüm hala sönmedi.
Döner belki dedim günün birinde,
Gözüm yolda kaldı hala dönmedi.

Bir endamı vardı aklım almıyor,
Nasıl yaratılmış kimse bilmiyor,
Gidiş o gidişti, daha gelmiyor,
Sordum el âleme, kimse bilmedi.

Hayran oldum onun selvi boyuna
Dökülmüş zülüfler ak gerdanına,
Sanmam ki böylesi gele cihana,
Dünya benzerini hala görmedi.

Hasret kaldım kirpiğine kaşına,
Doyum olmaz zamanına yaşına,
Zakkum kattı ekmeğime aşıma,
Zehir verdim dedi, hala ölmedi.

Aslı Kerem'i yakıp kül etti,
Şirin ki Ferhat’ı aldı kul etti,
Selvi için gözyaşını sel etti
Emrah gözyaşını hala silmedi.

Mecnun Leyla için yandı eridi,
Tahir’le Zühre cihanda bir idi,
Arzu’yla Kamber’in aşkı kör idi,
Cümlesi şad olup hala gülmedi.

Kundikli böyle hayal eyler seni,
İnsaf eyle birazda sen sor beni.
Alıp da kendine kul eyle yani.
Dünyada böyle kul daha kalmadı.