Kara Sanak Şiiri - Erol Kaya

Öte yılların kiniyle,
Sancakların karasıyız.
Yağılarının biniyle,
Bir cihânın yarasıyız.

Aşılır gaflet perdesi,
Kara sancak gölgesinde,
Çınlarken bozkurdun sesi,
Türk'ün kutlu beldesinde.

Umma sancak kara kalır,
Yedi âlemden silinir !
Biz yitip de evlat alır,
Yine göndere çekilir !

Olmaz dendiği bir anda,
Göklerde kara sancaklar.
Tam da ümitsiz boranda,
En tepeden saracaklar.

Göklere bürünüp kurdum,
Rengi alacak bizlerden.
Yine azat olup yurdum,
Kut bulacak nesillerden.