Kara Oğlum Şiiri - Hülya Büyüköner Cansıla

Bağışla, gurbetle sözledim seni
Sanma ki bu anan gülüyor oğul.
Bak daha şimdiden özledim seni
Hasretin bağrımı deliyor oğul.

Hâlâ odalarda kokun duruyor,
Yokluğun özlemi yüze vuruyor,
Dostun, yârenlerin seni soruyor
“Gitti” derken gözüm, doluyor oğul.

Unutup aklımdan atamıyorum,
Lokmalar büyüyor yutamıyorum,
Geceleri rahat yatamıyorum,
Sensizlik uykumu bölüyor oğul.

Yakında değilim, çıkıpta gelsem,
Sarıp sarmalayıp kokunu alsam,
Elimden gelse de kurbanın olsam,
Bu anan yoluna ölüyor oğul.

Yükümü yüklendim dertten kederden,
Hiç yüzüm gülmedi zâlim kaderden,
Beni mahrum etme güzel haberden,
Varlığın çölümü suluyor oğul.

Cansıla yaralı, gurbet yoruyor,
Kara oğlum deyip gözüm arıyor,
Bizi üzen dünya neye yarıyor,
Ayrılık hep bizi buluyor oğul.