Kara Mürekkep Şiiri - Utku Temizkan

Bilmemeyi artık daha iyi biliyorum,
Saklı sırlarımı daha da derine gömüyorum,
Yarım kalmış hislerimi yalanlıyorum,
Nihayetle buluşma arzusunun anlamını,
Olduğum mekanları aştığımda anlıyorum.
Solanların, ebediyetle yananların bağlamını;
Dolduğum yerde taştığımda anlıyorum.

Sarıldığım fikirlerde körce dolanmak,
Gerçekleri sayıklarken dilsiz olmak,
Yalanlarımı, hakikat şeklinde donanmak;
Kendime çevirdiğim dolaplarda bulunmak,
Durmaktan usanmadan yol almak,
İşte bütün mesele bu yolda yorulmak.

Kalemlerin muharebesinde,
Kurşunlar ve mürekkeplerde,
Karalamalar düştü derde
Karanlık, aydınlığın içinde;
Hakikatse bastığım yerde.