Kara Meleğim Şiiri - Şeref Ayazgün

İlk gözlerin etkiledi beni,
Yüreğimi yakan ilk gözlerindi.
Yanımdaydın belki,
Karşımdaydın.
Dokunamıyordum.
Sana bakıyordum.
Farkındaydın, hissediyordun.
Bazen sende bakıyordun.
Her baktığında,
Yüreğimi daha fazla yakıyordun.
Zeytin siyahı gözlerin kaldı aklımda,
Yüzünün o temiz güzelliğiyle,
Uzun ve siyah saçlarınla,
Bir yer ettin hafızamda,
Bir gülümseyişin alıp getirirdi beni sana.
Ve öyle severdim ki seni,
Gökyüzü kıskanırdı.
İçinden diyorum ki senin için,
Keşke benimle olsa,
Ve sadece benim.
Tek benim, hep benim.
Ben onu ölesiye severim.
Canıma can eder,
Yüreğimin en derin köşesinde yeşertirdim.
Belki göremeyeceğim bir daha,
Belki bakamayacağım gözlerine bundan sonra,
Her günün başlangıcında,
Seni arayacak gözlerim.
Şimdi ayrılıyorsun yanımdan,
Gidişini seyrediyorum.
Ama sen bilmiyorsun.
Git, git kara meleğim.
Gözlerin aklımda,
Aklım sende,
Sen bilsen de, bilmesen de….
Tekrar görebilmek ve görüşebilmek dileğiyle….
Hoşcakal…

Şeref Ayazgün