Kara Mehmet vardı.
Komşumuz, akrabamızdı.
Mehmet Zobuoğlu. Kimseye bir kötülüğü dokunmazdı.
Evi dolar taşar, misafiri severdi.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta