Maişet sıkıntımız vardı,girdik bir çıkmaz yola
Biz razı olmasak ta yerin altında verdirdiler mola
Azrail bizi kıskıvrak yakaladı,tünelden kaçmaya mezalimiz kalmadı
Neler neler yapmak isterdim
Çocuklarımızı insan gibi büyütmek
Vatana millete faydalı olmaları için onları eğitmek
Görevimiz toprağın altında yarim kaldı
Sorumsuz insanlar hayatımızı çaldı
Bitiyor sayılı nefeslerim,
Sönüyor kömür karası arasından dersiz bakan gözlerim
Titriyor saatler önce çapa sallayan ellerim
Yok oluyor hayallerim,emellerim
Işığım tükeniyor
Alışmış olduğum bir karanlıktan,sonsuz aleme doğru gidiyorum
Buraya kadarmış dostlar,sizlere veda ediyorum
İstemiydim hiç sizleri acıya boğmak
Nereden bilebilirdim ki kaderinde varmış
Toprağın altında suda boğulmak
Annem,babam,eşim ve çocuklarım
Buraya kadarmış hoşçakalın.
Kayıt Tarihi : 24.5.2015 15:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!