Maişet sıkıntımız vardı,girdik bir çıkmaz yola
Biz razı olmasak ta yerin altında verdirdiler bize mola
Azrail bizi kıskıvrak yakaladı,tünelden kaçmaya mecalimiz kalmadı
Neler neler yapmak isterdik
Çocuklarımızı insan gibi büyütmek
Vatana millete faydalı olmaları için onları eğitmek
Görevimiz toprağın altında yarım kaldı
Sorumsuz insanlar hayatımızı çaldı
Bitiyor sayılı nefeslerim,
Sönüyor kömür karası arasından fersiz bakan gözlerim
Titriyor saatler önce çapa sallayan ellerim
Yok oluyor hayallerim,emellerim
Işığım tükeniyor
Alışmış olduğum bir karanlıktan,başka bir karanlığa doğru gidiyorum
Buraya kadarmış dostlar,sizlere veda ediyorum
Hiç ister miydim sizleri acıya boğmak
Nereden bilebilirdim ki kaderimde varmış
Toprağın altında suda boğulmak
Annem,babam,eşim ve çocuklarım,
Dostlarım,akrabalarım,
Buraya kadarmış hoşçakalın.
Kayıt Tarihi : 9.6.2015 23:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!