Kara Leke Şiiri - Özdemir Aydın 2

Bugünden sonra şiir edebiyatına son verdim,
Edeb_i hayata yolculuk hazırlığıdayım.
Meyvelerimin bazısı dalından kırıldı,
Bazısı kendi içini yiyerek kendi kendini bitirdi,
... Ve geriye ; silik hatıralarda acı geçmiş olarak kaldı.
Bavulumu topladım, bir kaç şiirimle birlikte bu şehirden ayrılıyorum.
Trenin hangi yönden geleceğini kestiremiyorum lakin,
Her nereden gelirse gelsin, beni hiç tanımadığım memleketlere götürmesini istiyorum.
Ben size küs değilim lakin, doksandokuz parçayım.
Kırılan doksandokuz parçama, ismi azamın doksandokuz ismini yazarak,
sabır tespihim olarak boynumda taşıyacağım.
Ayağı kırık at misali, mecnuni halde çöllerinde kızgın kumlarına kapanarak,
secdede ahh dileneceğim.
Bundan sonra cennet olsanız kapınızdan geçmem,
Pınar olsanız bir damla suyunuzu içmem.
Köprü olsanız, sırattan geçerim de, sizin üstünden geçmem.
Şimdi beni rahat bırakın, kırıklarımla bileklerimi kestiğiniz,
Öldürüp en dipsiz kuyulara attığınız cesedimi yıkayıp, cenazemi defnedeyim.
Sevdanın mubah, kalp kırmanın günah_ı kebir olduğu bir dünyada,
İnsanların rahmet kokan duygularıyla oynamak hangi vicdana sığar bilmiyorum.
Ben giderken hepiniz mutlu olmayacaksınız,
Çünkü mutluluğun termolojik vasıflarından mahrum,
Siz, menfaat üzerine dönen dolaplarınızın sarhoşu olurken,
Ben, bahar ırmakları çizerim gökyüzüne.
Bir ucunda sizin sevişmeleriniz, diğer ucunda benim fırççasız tuval resimlerim bakar günahlarınıza.