Sen,alnımda kara bir leke,Yüreğimde bir koca yarasın.
Sen,hayatımda yaptığım en büyük hatasın.
O gece bildiğin gibi,
kimsesizdim,çaresizdim.
oysa gecenin kolları kalın ve güçlü...
Sen Azrailin kılıcı gibi boynumda...
Sabahın elleri,
Yırtarken gecenin kadife perdelerini,
Utancım okyanuslar ötesini aşıp döndü.
Boğazımda kör düğümler...
Öyle yandı ki içim.......
Öyle yandı ki yüreğim....
Güneş ilk hüzmesinden bir inci tanesi koparıp,
Göz pınarlarıma bıraktı.
O yüzden hergece bende bin çiçek ölür,
Her sabah bin midyeden İnciler dökülür....
Yalnızlığım dinmedi.Utancım silinmedi.
Zaman tüm dertlere çare olurken,
Beni kendi yaşantımda kendime hapsetti.
Her gecenin sabaha açıldığı yerde,
Hep seninle o acı gerçekleri.defalarca.....
Ölümlerden ölüm beğenerek yaşadım...
Bilki hiç kabuk tutmadı yaralarım....
lBu gün,onca yıldan sonra sen hala,
Alnımda koca bir leke,kalbimde bir büyük yarasın.
Sen hayatımın onarılmayan hatası,
Sen hiç utanmadın
,Bırak kader utansın.
Yıldız Koç Şimşek
17 nisan 2003
Kayıt Tarihi : 18.5.2007 15:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!