Kara Kutu Şiiri - Muhterem Aslan

Kimsin sen, neler gizli o beyninde
Neler vermezdim seni çözmek için
Fırtınalar mı kopar o yüreğinde
Yoksa bir deniz misin, sakin dingin

Bir sokaktan ibaretsin karanlık
Geçip gidiyorum içinden ama bomboş
Tahminlerim sevindiriyor bir anlık
İtiraf edeyim çoğu zaman da nahoş

Kimsin sen, neler gizli gözlerinde
Kime bakıyor kimi arıyorlar
Kimlerin izi kalmış ellerinde
Ve de kalmaya devam ediyorlar

Eritiyor yumuşacık sözlerin
Beni acımasızca bitiriyor
Belki farkındasın belki değilsin
Senin uçurumuna ittiriyor

Anlamak seni en az deniz kadar
Bedenimin her yerinde hissetmek
Eğer anlayamazsam neye yarar
Az kalır zindanlara hapsetmek

Beynimin içinde kara kutumsun
Aynı zamanda etrafında koşan
İncecik boyunlu güzel ahumsun
Ve enerjimsin yüreğimden taşan

Dalgaların arta arta vuruyor
Sense uzaklardasın derinlerde
Her gecede biraz daha yoruyor
Sıkıştırıyor karanlık inlerde

Bırak beni bana, alma ne olur
Sadece bir beden bir ceset yapma
İnsan bu, aşktan da gelir yorulur
Seven kalplere beni haset yapma

Ah be kara kutum karanlık yerim
Göremiyor seni gözüm ne beynim
Anlayana sivrisinek saz amma
Anlayamazsan sonun Allah kerim