Kara kum Şiiri - Orhan Hatıl

kara kum uyur, kara gözlerine inat
sahil boyu yalnızlık kokuyordun tabi
alaca, körpe ve yeni değil bu ses
korsan yanılgılarımdaki gözlerde
kara kum sahili kömür birikintisi
senin kadar siyah
her aşk şarkısı seni anlatırken
nayni nay nay
dost dost tuttun yüreğini bana
bense zincirlerimi vurdum korkusuz kara kuma
dünya mavi olsun, çimenler,gözlerin
deniz mavidir bu iyi
gök mavi seni barındıran tepe
kara kumun tane tane ayaklarımı saplıyan kumsalında
kimsesiz mavilikler
uzundur şehre yol
vasattır akşamlar
bilmezsin ki
kara kum seninle mavi
utangac gözlerimi seninle büyüttüm zannederken
sıcak kayıkların oruçlu günlerinde kaybettim kendimi
salyongoz yerine acıyı çektim
bir balıkcı yüreğinde