Sürünün içinde,bir kara koyun,
Beyazlar her taraf,görünmez boyun,
Sonlara kaldın,nedir bu oyun,
Kutlara yem oldun,vahh kara koyun.
Meleye meleye,dereden geçtin,
Yavrunu çağırıp,besiye çektin,
Sende mi bu tatlı,canından bezdin,
Kartala yem oldun,ahh kara koyun.
Çobanın kavalı,duyduğun yerden,
Sürüyü toplayıp,giderdin hemen,
Çamur düzlükler,bayır demeden,
Kimlere yem oldun,bak kara koyun.
Boynunda bir çanın,sürmeli gözün,
Alnında bir benek,güzeldir yüzün,
Dile gelsen kim bilir,bir dolu sözün,
Kasaba et oldun,ohh kara koyun.
İbrahime gökten,melekle indin,
O günden beridir,sonunu bildin,
Bağırsan çağırsan,dillenmez dilin,
Rivayet bu ya,bil kara koyun.
Ali Ekber
02.11.2006
Kayıt Tarihi : 1.6.2007 17:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aslında kara koyun ironik ve otantik bir hikayedir.Gerçek yaşamda insan olupda koyunlaşan kişilere yazılmış yergili bir şiirdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!