Kara konak Şiiri - Atakan Yusufoğlu

Bir matem sessizliği
Bir intihar belki
Sarmış dört yanını
Koca konağın
Garipsi bir duygu
Düş mü gerçek mi
Yıllar evvelinden
Bir şarkı duyulur
Kederli mi kederli
Kirletilmiş denize
Eski bir zamanı
Fısıldıyordur belki

Pencerelerinden görünür
İstanbul eski
İstanbul yorgun;
Duvarlar arasında
Ölümü bekleyen
Mektupsuz
Ve kimsesiz
Bir hükümlü

Pencerenden görünen
Manzara buysa eğer
Kapını ya bir sahipsiz
Ya bir tinerci çalacak
Korkarım ey kara konak
Elinde bir benzin varili
Bir şerefsiz bir gün
Seni güpegündüz yakacak