Kara Koç Aş Efsanesi

Köyümüz kurulmadan evvel yazın dağda, kışın şimdiki köyün toprakları üzerinde göçebe hayatı yaşayan hayvancılıkla geçinen bir şahıs varmış. Yazın yaylada kalıp koyun ve keçilerden aldığı, süt, yoğurt, yağ gibi ürünlerle geçinip kışın ise hayatını daha engin yerlerde devam ettirip ailesiyle gayet güzel bir hayat süren bu şahıs, böylece bir güzü getirir. Daha havaların iyice soğumadığı bu güz günlerinde yalnızlıktan ve iklim şartlarından güç durumda kalmış olan bu kurucu göçebe hayatını benimsememekte, belli bir yerde devamlı kalmayı düşünmektedir. Yine böyle karakışa yakın bir güz gününde yaylasında sürüsüyle yaşarken sabah kalkıp birde ne baksın, her taraf bembeyaz karla örtülmüş. Ama karda ne kar, insan boyunca, aşılması, yarılması çok güç. Burada ağılda kaldıkça davarın (koyun sürüsü) kırılacağını anlayan çoban ne yapıp, yapıp sürüyü buradan kurtarmak yolları arar, kendisinin karı yarmaya gücü kafi gelmez. İşte son çare olarak canı gibi baktığı sürünün tek koçu kara koçu düşünür. Kara koçu sürünün önüne düşürüp ağıldan çıkarır. Biraz gittikten sonra önüne büyük bir kar kürtünü çıkar. Kara koç burada çok zorluk çeker. Çaresiz burayı da kara koçtan başkası yaramaz. Çoban kara koçu öne, kendisi arkasına düşüp, büyük kar kürtününü aşmaya çalışırlar. Bu kürtünü aşarken Kara koç çok zorladığı ve yorulduğu için çoban arkasından 'Ha. Kara koç aş., Ha. Kara koç aş.' diye onu desteklerken, kara koç o çığırı aşmış ve kışın kaldıkları yere gelmişler. Çobanı bu durum çok yorduğu için artık göçebe hayatına devam etmeyeceğini, devamlı kışın kaldıkları bölgede kalmaları daha iyi olacağını karar vermişler. Bunun üzerine çobanın ve sürünün kurtarıcısı Kara koçu devamlı anmışlar, yaşadığı müddetçe çobana bu macerayı anlattırmışlar, Mart ve Bakırlı köylerinden de sekiz hane gelerek orada dokuz hane oluvermişler. Köyün ismi verilme işlemi işte böyle bir kara koçun karlı dağlardan aşması, sürü ve çobanını kurtarmasıyla olmuştur.