Kara Kızım Uyan Şiiri - Vayo Kayra

Haydi uyan! kara kızım uyanda; yeni bir günde
Umutla dünya ya aç gözlerini.
Güneş parlıyor kalk! hisset ısıtsın yüreğini,

At üzerinden, uykunun ağırlığını silkelen,
Tüm umutsuzluğundan,
Kurumuş yapraklar gibi haydi! dök hepsini.

Yaşama sevincin her mevsim taze olmalı kalk!
Soğuk ve uzun bir kış geride kaldı.

Çık bahçeye, yerlere bak! nasılda
Çırpınıyor yerde tohumlar.
Toprak bile uyanıyor ne varsa üzerinde,
Diken, çiçek, ot...
Onları hiç ayırt etmeden hepsini besliyor.

Bir düşün!
Tekrar düşün!
Anlayana kadar düşün!...
Düşünki belki düştesin, uyanda acıların bitsin.

Hiç kimse olmak istediği yerde,
Değildir, belkide; bu dünya aleminde.
Nerede olursan ol imkanlarınla,
Mutluluğunu çoğalmak senin elinde.
Var olanla elindekiyle yaşa!
Ve mutluluk tattır yüreğine...

Hayaller güzeldir uzakta
Özlenen mutluluklar gibi,
Planlar her zaman işe yaramaz,
Elinde etrafında ne varsa, onlara sarıl!
Öyle yaşa umutla...

Hayellerinde öğrenir suya düşünce yüzmeyi,
Kurutursun güneşte; bazen/de soldurursun.
Taze hayeller doğar yüreğinde...
İstediğin renge boya; gökkuşağı senin elinde.
Mutluluk; senin içinde... işte!

Elmas bile yontulmdadan,
Bir taş parçasıdır sadece.
Sen; yont şekillendir içinde mutluluğu,
Haydi! artık bekleme uyan! sende...
Uyan ve uyandır kalbindeki, umutsuzluğu,
karanlığı.

Artık bahar geldi.
Güzel günler seni bekliyor.
Kara kızım, haydi! uyandır mutluluğu...
Çıkar at! üzerinden karanlığı,
Şimdi; dantelli, pullu, parlak beyazlar giyme zamanı...

-NOT: Sen hep benim dualarımdasın...
Esmer kıvırcık saçlarından aldın sen ismini
gönlümde; özlemli yara
yüreğimde sevda,
aslında; sen bembeyazsın/ruhunla/
sadece; benim dilimde kara...

V.Kayra