Kara kızım Şiiri - Üzeyir Aydın

KARA KIZIM
Bilir misin benim seni, ne kadar çok sevdiğimi
Bilemez dünün bebeği, babasının yüreğini
Büyüyüp serpileceği, sonra kaybedeceğimi
Gençliğim gideceğini, onunda seveceğini

Kara kaşlı, kara gözlüm, sen gülde bende güleyim
Gözlerinden ışık saçsın, gülen gözyaşı sileyim
Senin başın hiç ağrımasın, mutlu olmandır dileğim
Hep sen benim bebeğim, dalında açmış çiçeğim

Sen küçüksün büyümedin, dalında açıp ereceksin
Derken ermişsin görmedik, açılıp serpileceksin
Serpilmişsin de bilmedik, sevip sevileceksin
Sende sevmişsin sezmedik, dileğim sevileceksin

Ata dörttür diye bilirsen, taze fidansın dikilen
Sevilip tutabilirsen, bu bir yoldur hep geçilen
Evin bil gittiğin yeri, olmazsın kakılan, itilen
Sevki sende sevilesin, mutludur seven sevilen

Ben hep sana güvenirim, kızım benim bir tanemdir
Derim, sen gülsen gülerim, üzülürsen kederimdir
Sen üşürsen ben donarım, buda benim sevgimdir
Büyüsen de sen bebeğim, baban olmak kaderimdir

Sanma seni sevmiyorum, gülümsün kıyamadığım
Koparmaya, koklamaya, balamsın doyamadığım
Alışığız biz ayrılmaya, benim başka kayırdığım
Hasret kalırsan sarılmaya, ben sararım yavrucağım

Cebirin Defteri; 16, Temmuz,2009