Kara kış, Şiiri - Fehmi Tazegül

Zor ısınmak sobada yanan meşede.
Üşürler çocuklar yatarlar bir köşede.
Donuyor sularımız sürahide şişede.
Soğuğuyla insafsızdır zalim kara kış.

Önüne çıkandan yoksulla fakiri sorar.
Kapıyı kapatırsak gelir bacadan girer.
Kar tipi yapar yorgan gibi bizleri sarar.
Soğuğuyla insafsızdır zalim kara kış,

Yoksullar bulamıyor odunları kömürü.
Böyle geçiriyor fakirle yoksul ömrünü.
Atkıyla kapatıyorlar kulaklarını yüzünü.
Soğuğuyla insafsızdır zalim kara kış,

Fehmi.
Kastın senin kime yoksa ele güne mi.
Rüzgar eser soğuk gelip deler sinemi.
Sena isyan ederler vapurların dümeni.
Soğuğuyla insafsızdır zalim kara kış