Vakit yokluğundan kalma kara kış;
Umudu sende tüketmiş, bir adım öteye gidememişim...
Gözlerimden boyasını akıttığın düşlerim sızıyor…
Ve ellerimden ihanete bulanmış ayak izlerin…
Her gece; bir CAN daha kendini asıyor pişmanlığın şahitliğinde
Ve her gün biraz daha tükeniyorsun yüreğimde,
Uğruna heba edilmiş yılların zembereğinde kayıbım şimdi…
Takvimler benden geçiyor da sen çektirdiklerinden vazgeçmiyorsun...
Öyle umarsız yağıyorsun ki yüreğime.
Kar bile selama duruyor bu yüzsüzlüğüne...
Kayıt Tarihi : 2.12.2015 14:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
sensizliğin şiir yanı
