Kara Kentimin Sebebi Hüznü

Soruyorum bu kara kentin soğuk suratlarına,
Nerede kalemimden sızan sevda.
Nerede içimdeki zindanda Yusuf misali kanayan yara…
Doğmayacaktı üstüme bu kara gece.
Görmeyecekti gözlerim bu gidişi.
Ama çıkamadı yüreğim bu kuyudan.
Esti içimde acının taze hissi.
Gözlerime katran uykular sürdüm,
Bir seninle kaç düş öldürdüm.
Gittiğin adımlar kadar ezik umutlar var yüreğimde..
Keskin bir sancı oturdu,yüzümün sn köşesine.
Ben yine darmadağın, ben yine paramparça…
Ve bir umut üşüyor şimdi, bakışlarının uzağında..
Sağanak susuşlar birikiyor alnıma,
Islak bir ayrılığa tutunuyor ellerim.
Mahzeni dar geliyor saklı anılara,
Kilitleri kırık yüreğimin..
Yasaklığında tutuşmuş ayrılığın tadı,
Bir kabusa ödünç verilmiş hayatlar…
Yılları beklerken unutulmuş,
Aşk boyu gittiğim suskun yollar..
Gönlümdeki çocuğu terbiye ediyor,
Aşkın hırçın yalın halleri.
En keskin vuruşlarda öldürüyor,
Gözlerimde uyuyan mavi düşleri…

Geceye kan sızdı, yaralandık.
Kendi ömrümüzden zamanın gizlerine daldık.
Bir düş ordusunun içinde,
Ruhumuzdaki bıçakla yalnız kaldık..
Kelam etmez dil, ömür bitince,
Vuslatlar biriktirdim ayrılığın mahşerine.
Toprağın altına giren, çıkamazmış bir daha yukarı
Gönül yansa da alınmaz sevdiğin son selamı…