Kara Kedimin Adı Işık, Olmalıydı

Emanet denildi mi Rab’bimiz hatırlanır,
Her ne olursa olsun Rab’bime ulaşılır…

Vesileler düzenler iyilikler bahane,
Kul merhametlidir düşkün olmaz nefsine…

Sığıntı anne kedi Muhammed’in sevdiği,
Şahsıma güven verip hocam, besle dediği…

Önce yüz vermemiştik baktık gideceği yok,
Terbiye dersen tamam asaleti bizden çok…

Oldukça sadık kedi yakında doğuracak,
Sorun değil bakarız Rab hatırlanılacak…

Uygun yeri mi yoktu da yüz bulamamıştı?
Diğerlerinden olsa evde doğurmamıştı…

Geldi aç bir şekilde karnında kan izleri,
Kim bilir nerelerde doğurdu dördüzleri…

Ertesi gün bir baktım ışığı açtığımda,
Simsiyah bir yavru var odamda yatağımda…

Daha başka yavru yok emzirmeye başladı,
Ardından derhal çıktı bir daha uğramadı…

Ölmüş olması gerek Işık, ondan hatıra,
Ya da birisi aldı soktu bizi zarara…

Işık, ezilmemeli diye Işık açılmalı,
Rab’den gelen her kula bir ortam sağlanmalı…

Kara kedimiz Işık annesini emmedi,
Simsiyah tüyleriyle Rab’den bize verildi…

Kardeşleri var mıydı bunları bilmiyoruz,
Ne yerler ne içerler hesap edemiyoruz…

(2011)