Sihirli sözcüklerle atışır geceyle gündüz.
Nazlı, çelimsiz aşkları yaratırlar döngüler halinde.
Ve benden hesap sormak ister saniyelerin
Kara kılıç savuran anaları.
Bacamda iki kırmızı gül,
Kapımda iki dirhemlik kar adam,
Arkamda iki eli kanda bir üşengeç ve
Dahaların niceleri bileklerimi bağlamak
yarışındadır.
Bir kağıt yakılır yeminlerimin üstünde.
Ben kafa boşluğunda devrilen tekerlere
kırık dalları anlatırken,
Kırılan Freya kalemimi sınar salyangoz
gülüşlerde.
Eftalya
Şimdi karabasanların doyuramadığı yüreğime
Atlantisin mercanını
Buharanın giryanını hapseder gözlerin,
Gözlerin
Karabasanlarımı üşütecek kadar serin...
Kayıt Tarihi : 14.7.2015 18:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yunus Emre Zengin](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/07/14/kara-kayit.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!