Kara Katran Sesler Şiiri - Mehmet Kuvvet

önses
etme Mariana!
dibinde kabuk bağlamış acıları
salma deryana…

ayrılığın karası katran
yapma Kuril!
dayan Guam!
sevgisizlik köpürdü
iki diş tomurcuktan…
genler mi çattırdı kaşları,
yaşamın “gel-git”leri mi aralık kapıdan?

katranses
ayrılığı koklatan mı, ayrılık mı kötü?
bir insana, kötülük bu kadar mı yakışır?

kuruttu kuyuları ayrılık
kendi baharına açıldı kapı.
damla su vermeden karanlık akıtır delik kovadan…
umurunda değil, eşikteki küstüm çiçekleri.
sarılınca biri diğerine umutla gülümserdi gökyüzü…
acı aşılanan kalpler Haziran’da buz kesiği.
ayrılığın elleri kocamandı.
temmuz ne getirir ki?

kısılanses

gülü koklayan mı, gül mü çiçek?
bir el, bir çiçeğe bu kadar mı yakışır?

Kokusu dolanır duvarlarını, süzülür aralığından kapının… Söğüt ağacının yapraklarını okşar, kumsala sürer yüzünü. Ayak izlerinin kokusuna bulanır. Karışıp tuzlu suya serinletir anıları. Gecenin karanlığı umut olur yarınlara… Harlanır çakmak, ateş sigara dumanına hazırlanır, Ganita oturur omuzlarına…

atlarımız değnektendi
yıkıldı eyerimiz.

Sonuncusuydu geri atılan adımların. Yaslanamadan birine, yıkıldı duvarlar. Yüzünün coğrafyasına kazındı acı. Silkindi eteğine bulaşan kumlarından… Yazgının aynasında keder kırıntıları birikti. Bir mutluluk alacaklı şimdi yaşamdan...

nefes

ateş, kül ve rüzgâr, eteğiniz alaz
devlet sırrı gözleriniz
koptunuz eğreti bir kayadan
hafifledi taşın yükü.
kayıtlardan silindi
adı “hiç” şimdi.
kızılcığa banılmış buza kesti ateş!
yıllar üşüdü alevinde
ışıdı yollar.
güzeldi bazı ayrılıklar…

sonses

gönder serinliğini deniz!
kokunun menzilindeyim.
ellerimin gezindiği coğrafyan.
ezberindeyim.