Kara kaşlı çocuk Şiiri - Ayhan Selçuk

Kara gözlü, kara kaşlı çocuk
Burası benim dünyam bilesin
Bilesin ki sen bensin bende sen
Sen benim çocukluğumsun ebediyen
Bebeğimsin hiç büyümeyecek olan

Tersine dönüyor dünya birden bire.
Oysaki herkes sağ, herkes yaşıyor,
Herkes bir alem, kendi dünyasında,
Dur sana ey çocuk gitme sende oraya
Senide kaybetmesin umutlarım
Koşmayayım seninde ardında
Soluksuz aramayım senide
Her an sensiz kalacakmışım korkusundan

Bak ne güzel uçuyor kuşlar, ya martılar
Ya sen ey çocuk ne güzel gülüyorsun
Nasılda bakıyorsun sevdiğim gibi
Oda senin gibi başını yaslardı dünyanın bir yanına
O yöne kayardı sanki her şey durmadan, kanarcasına
Ne derdim kalırdı ne elemim gözlerine usul susul bakınca
Ve neden sonra uyanırdım gözlerinde
Bomboş bir yatakta üşümek gibiydi uyanmak
Onsuz geçen saatlerde

Biliyor musun
Benim hayallerim vardı onunla
Ve olsun diye duaları kanatlandırdığımız sevdamız

Bir gelinliği vardı sadece
Bembeyaz bir gelincik gibi olacaktı
Benimse bir hiçbir şeyim ondan başka
Boşboğazdı bütün sözcükler
Onu karşımda bulduğum her an
Her an ondan bir söz duymak için
Bütün hücrelerim birden sessizleşirdi
Kelimeler kanat çırpardı sanki gelmek için
Ben ise cennet bağışlanacakmış gibi
Dudaklarında can veriyordum sevdiğimin

Yaşamak bu değil mi sence de
Anlamı olsun da adam ne dersen de
Bakma öyle kuyusuz çeşmeler gibi
Gidemeyen, gidipte gelemeyen babalar gibi
Koca dağlar yıkıldı bir gün üstüme
Sanma ki olmadı düğünümüz
Sanma ki gözyaşlarım onsuz olduğum için
O şimdi yok
O şimdi sefasını sürüyor gönül sarayımda
Bedeni gitti emanetçi dükkanından asıl sahibine

Ama o bende ey çocuk
O bende hüküm sürüyor hala
O benim sevdiğim değil di sadece
O anlamdı, her şeyin tadı tuzuydu inan
Cennette yanımda olacak olan o
Hiç kopmayacağım o benim
Ayıramayacakları tek şey onunla geçen günlerim