Kara Kartal’dan Bozkurtlar’ıma

Bir savaşçı gördüm yorgun ve yaralı,
Kızıl çölde yürüyordu adımları vakurlu.
Kırbamı sundum, susuzluğunu gidersin diye,
İstemez! Dedi, elinin tersi ile itti geriye.
Yorgunsun dedim, dinlen; gözleri çakmak çakmak,
Sinirli dedi, zamanımıdır, olur mu oturmak?

Tanıyorum, yabancı değil, bu yüz, bu çehre.
Ya Kürşad olmalı, ya Fatih, ya da Mete.
Adını sordum, yüzüme baktı güldü.
Tarihim ben dedi, kırgın yürüdü.

Bir savaşçı gördüm yorgun ve yaralı,
Kızıl çölde yürüyordu adımları vakurlu.
Yedeğinde yağız bir at çekiyordu kan revan,
Yorgundur dedim dinlensin, şahlandı kişnedi yaman,
Tanıyorum Malazgirt’ten bu yağız atı.
Üstünde görür gibiyim yiğit Alparslan’ı.
Fatih Sultan Mehmet sürüyor denize.
Şaha kalmış Akdeniz’e mi koşuyor ne?

Tanıyorum, yabancı değil, bu yüz, bu çehre.
Ya Kürşad olmalı, ya Fatih, ya da Mete.
Adını sordum, yüzüme baktı güldü.
Tarihim ben dedi, kırgın yürüdü.

Bir savaşçı gördüm yorgun ve yaralı,
Kızıl çölde yürüyordu adımları vakurlu.
Çentik çentik bir kılıç vardı belinde,
Nice uğraşlar görmüştü yiğitlerin elinde.
Eğilmiş dedim, düşmana çalınca dedi düzelir.
Körelmiş dedim, yağıya vurunca dedi bilenir.
Ağırdır dedim, buna şahbaz bir yiğit gerek.
Rahatça üşürür dedi, inançlı her bilek.

Tanıyorum, yabancı değil, bu yüz, bu çehre.
Ya Kürşad olmalı, ya Fatih, ya da Mete.
Adını sordum, yüzüme baktı güldü.
Tarihim ben dedi, kırgın yürüdü.

Bir bayrak gördüm süzgün duruyordu,
Çılgın rüzgâr bile onu dalgalandırmıyordu.
Etrafına dizilmişti yüzbinlerce alnı pak şehitler,
Boşuna mıydı akan kanlar? Diye dillerinde ağıtlar.
Yorgun bir el uzandı Gök bayrağı aldı,
Yiğit kanıyla renklendi Bayrak dalgalanmalı.
Dur! Dedim savaşçıya, yorgun ve yaralısın sen,
Oysa çölü aşmak dinç olmak gerek.
Yüzüme baktı güldü, asırlardır koşuyorum ben,
Yorgun da olsam durmadan yürüdüm bugüne dek.
Biliyorum bu inancı, nedendir? Yetmez mi zillet.
Yoktan var oldu, şimdi uyuyor mu bu millet.
Uyan Tanrı dağı uyan! Bayrağımı yükselteceğim.
Bozkurtlarım; Ülkümdür! Gök bayrak uğruna öleceğim.

Tanıyorum, yabancı değil, bu yüz, bu çehre.
Ya Kürşad olmalı, ya Fatih, ya da Mete.
Adını sordum, yüzüme baktı güldü.
Tarihim ben dedi, kırgın yürüdü.