Kara karanfil ve salgın günleri

gün ağardı,teselli yamağı çizili kağıtlar üzerine
çalakalem konforda dizeler öncesi eskiz
okunmuş ve buruşturulmaya meyledilmiş ve yırtılı kanatları yazanıyla
dağınık ruhları loş karaltının dibinde ve ezgince
omuzları düşkün masanın ayakları altına atılıydı kekremsi ifadeler
soğumuş çay bardağı ve perdenin kenarından sızan boş düşünceler
şiir sokağının ardı kaf dağı masalı sanki,görünmeyen ama bilinçte filiz
dumansız gecenin kül tablası aklımda kalanlar//bir satır s'övgü gibi dökülecek çöp kutusuna

umarsız
kadim mısraları arıyordu pirinç tanesi dimağım
milyon mesafelerden sevmek bir kadını ilkel çağın başlangıçı olmalı

kara karanfil antetli taş yazıtları düşlüyorum
kuşaklar geçecek ağır ağır belki
ikinci kıyamet şairleri peydahında
ve görüneceğiz yeni keşiflerin ucunda
say ki sahile vuran şişe içinde okunamayan pusula

yaşamamış ama bilinen
yolsuz bir pandeminin ataları olacağız...