Kara Kaplı Şiiri - Burak Keskin

Kısır bir kadının rahmine düşmüşüm
Ölü doğurmuş annem beni
Kanıyla emzirmiş
Kalburüstülerin aklına dört yılda bir gelen
Anadoluyum
Susuzluktan çatlar dudaklarım
Ya üç yaşımda donarak ölürüm
Ya on üç yaşında puştun biri tarafından vurularak
Babamın nasırlı ellerinde büyümüşüm
Bu yüzden çok acımaz yaralarım
Acısa da ne bakacak halim var
Ne düşünecek zamanım
Alın terimle çalışırken
En kötü bir köşe başında vurulur hatıralarım
Müdür dosya açar kapatmaz
Atatürk'ü en çok sevdiği zamandır
Devletin mavi klasörleri
Selam versem buyur demez
İlle birinin selamını ister durur
İki kelime edemez
Ama bakarsan
İdealizm, sosyalizm
Varsa sende biraz kapitalizm
İzimiz aynıdır
Aynı yolun yolcusu oluruz
Banknotların fligranlarında
Cuma çıkışında
Zengin ettiği bankanın ona verdiği küçük faizlerle mutlu
Kredi cetvelini kontrol ederek gülümser
Harama secde eden başlar
Bir gün haramdan gider!
Ben Anadoluyum
Devlet zırp pırt sorsun diye bir kimlik verir bana
Aklım yetmeden dini inancım olur
Irkım olur
Dilim olur
Vatanım olur
Daha sonra küçük sloganlar verirler bana
Az laf çok iş der
En çok konuşup
En çok yürütenler
Ben Anadoluyum
Verdiğim vergi
Seçim arabalarına mazot
Uçaklara kira
Makam arabalarına şoför
Otellere fahişe olarak geri döner
Sürekli daha kötüsünü düşünmemi söylerler
Biat etmemi beklerler
Ve mutlu olmamı
Elleri cebimdeyken
Kısır bir kadının
Ölü doğmuş çocuğuyum
Kimine göre piç
Kimine göre melek
Kimine göre cenin
Kimine göre şehit
Attım kara kaplıyı...
"Açılır kara kaplı kitap:
zindan.. "

Burak Keskin