Kara Kalemle Kazımışım Seni

Seni içime çekmek istiyorum
İliklerime kadar seninle dolmak.
Uyku tutmadığı geceler elinin değdiği balkon parmaklıkları,
Bakarken daldığın gökyüzünde;
Küçük önemsiz bir yıldız ya da bir bulut parçası.
Yeter ki bir kez duyumsayayım seni
Öyle bir yazgı vurulmuşki alnıma,
Dağların ayırdığı diyarlar kadar uzaktaymışçasına
Sen varsın ama ben sensizim
Dilimin ucunda ama söyleyemiyorum
Yanımdasın ama dokunamıyorum.
İşte o vakit;
Hırçın bir çocuk ağlamaya başlıyor içimde,
Dalgaların aşındırdığı kaya parçası gibi oluyorum, buruk.
Ve kalbime batıyor sanki bir köz.
Ey yar!
Kara kalemle kazımışım seni tam şurama,
Artık anla beni anlasana! ! !

Emine Özbakır 12.04.2007/ANTALYA

Dostların içinden dökülen inciler:

Hani öyle olsaydı hayat.
Kara kalemle yazılsaydı,
Ardında''da kokulu bir silgi.Silip
tekrar yazmasanda olurdu,o AN.
Ve öyle öyle olsaki,
Önünde çelik bir levha,elinde
elmas bir matkap,
Ve''de yazmağa değecek bir AŞK.

Kalemsiz yürek
----------------