Kara Kalem - Bir Yalan Dünya Methiyesi

Kurşun kalemle yazılmış ömrüm
Aklımda ne kalmışsa
Silinmiş yanlışlar gibi defterlerde
Meyal birkaç hatıra
Ne kadar zorlasam da
Nafile
Evleri yolları insanları hep çiziyor da
Yetmiyor bu kara kalem içlerini boyamaya

Çilingir amca
Aklımda kilitli bir kapıyı açmanla kalmışsın
Küfrünü kavgana kaynak yapar gibi
Çabuk parlayıp çabuk sönmenle
Yoksa bilirim
Çilingir değildi asıl mesleğin
Açtığın o kapı var ya
Artık yok
Öyle bir açıldı ki
Patlayan bir balonun içindeki hava gibi
Kaçtı içinden
Pandora’nın çöplerden toplayıp biriktirdikleri
Kapanmak diye bir şey bile kalmadı
Tıpkı artık
Akşamlara yüzünü gösteremediğin gibi

Adın dudaklarda yittiğinden beri
Toprak kımıldamıyor yattığın yerde
Bir sözcük eklenirken
Bir sözcük siliniyor
Yosun küf çatlak
Mezar taşında
Eksilmiyor hiç bu desen
Sızlamaya devam ediyor kemiklerin
Hiç ıskalamıyor ki bu okçu
Duvardaki saatler de eskiyor

Öyle diyorlar
Yanılsamaymış hep duyduklarım
Ah bu çelimsiz kuvvetleri eşyanın
Gücü ancak rüyaların taşına tozuna yetiyor
Bu kör ışık
Bu kuru rakamlar mı tercüme edecek
Çavlanların su dilinde yazdığını
Bir arının çiçeğe vızıldadığını
Göğsümü kabartanlar ağrıtanlar yoksa
Söyleyin
Neymiş seraptan sonrası

Doğrusamayın artık yeter
Bütün yalanları söndürseniz tek tek
Yine aynı karanlık

Kutu içinde kutu
Gerçek içinde gerçek