Kara Kalem Şiiri - Hasan Çağdaş Kılıç

Ben kara kalem.
Şimdi şöyle yazıyorum satırlarıma;
Bana geldiğinde bembeyaz bir sayfaydın,bense kara bir kalem.
Öylece bakıyordun bana,bir şeyler yazayım diye sana.
Ben kara kalem sense bembeyaz bir sayfa.

Yavaşça doğruldum senden yana,
Eğildim üstüne usulca
Yazmaya başladım seni hoyratça
Ben kara kalem sense bembeyaz bir sayfa

Yazıyordum
Yazıyordum hatıralarımızı, aşkımızı, öpüştüğümüz anları...
Kısacası herşeyi yazıyordum
Hiç yorulmadan bıkmadan bütün anıları

Zaman geçti aradan,aylar belki yıllar
Sen haykırmaya başladan bana
Artık, nokta nokta nokta...
Bense bir türlü koyamıyordum o noktayı
Her seferinde bir virgül koyup yazmaya devam ediyordum

Ben kara bir kalem
Sense bembeyaz bir sayfa

Bir gün öylesine haykırdınki bana; nokta, nokta diye
İşte o gün koydum o noktayı
Kapattım seni beyaz bir zarfa
Yolladım benden en uzak diyarlara

Şimdi bilmiyorum kimler açtı seni?
Kimler okuyor?
Belki hatıralrımızı, belki de aşkımızı ama
Ben kara kalem hala burada bu masada

Ben kara kalem.