Deri sandığım doğrudur, sözcüklerin ruhuna
Ve oradan bana doğru akmakta olan kâğıt
Evimde, işyerimde, bindiğim otobüste
Karımın kuması olan, çocuklarla arama
Olur olmaz zamanda ansızın giren kâğıt
Her anında kışkırtıcı, baştan çıkaran beni
Sevişmeye doymayan, koynumda olan kâğıt
Kara bir yazgı gibi duran tuhaf beyazlık
Üstünde birkaç dize yoksa yokum demektir
Bardağa sığan okyanus desem yeridir kâğıt
Bu benim tek
..........
..........
Kayıt Tarihi : 4.9.2018 11:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdülkadir Budak](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/09/04/kara-kagit-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!