gel diyorsun
gel diyorsun amma
düşüncelerimi çarptığım
zifiri karanlık duvarlara
çarp parçala beni düştüm ya
gel diyorsun amma
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
İnsan kendi doğrularıyla yaşadıkça mutludur,gel diyen yerinde olmazsada.Yüreğinize sağlık.
Murat Demir
gel diyorsa git, durma....
hımmmmmmm şulecan kararsızlıklarda, git diyen gel deyince dönülmez bence gitme
Yeşil-mavi daima bir çıkış yolu bulur insana. Kendimi bildim bileli rengim yeşildi benim. Ömrümün ortalarına doğu mavileştim birden ve yıllarca içinde yalnızca yeşil ve mavinin olduğu resimler yaptım. O iki renk huzurdu; güvendi ve sevgiyi simgeliyordu benim için. Yalnızlıklarım bile yeşil-mavi oldu. Taormina oldu yeşil-mavi. Yeşil-maviye güven Şule. Onun ışığı bambaşkadır inan....Kara ışığı yok eden tek güçtür belki de!....
Gel diyorsun..
Bir yere gitmedim ki..
Ama yoksun...
Tebrikler Şule..
Sevgiler..
Mim Kemal Ertuğrul
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta