Kara İbrik Şiiri - Coşkun Aydemir

Kara ibrik gibi,
Ocağın orta yerinde
Saç ayağı bir yanda,bir yanda sen.
Ateşin harı,
İçinde oynak damlacıklar biriktirecek.
Kapalı ağzın ilk tebessumde açilacak.
Sen yana yana
Kor tükenecek.
Bir tutam kül karani almaya yetecek oysa.
Sen kaynadikça,
Sesinden huzur bulacak herkes.
Nerde olduguna değilde
Nerde yandigina bakacak,
Gözüyle,mahçup bir kadın.
Aklının kiyametinde
En son sen olsanda
Sesin hep huzura çagiracak.
Onun düş tarlasında ektigine
Sen sıcak sular sunsanda
Ayaklarını yıkayıp dökecek avluya seni.
Kolay olsun diye uğraşırken sen.
Zorun soğukluğunu seçecek o
Aynı yastayiz filan deme.
Ayni ses ikimizide mutlu eder.
Belki, belki
Onu korkutur.
Kırılan her odun senin için,
Akan su hep senin
Umma dumanı tütmeyen boş evi
Bakma buharlanmayan hiç bir cama.
Senin canlanmana bir damla su, bir parça ateş yeter oysa.
Ateşini kaçırıp küstürme beni
Sen hayatın ortasında
En sevdiğim kara ibriksin.

Ocak2025- D.dere.