Kara Halil kardeşim Şiiri - Ahmet Terli

1962 senesinde
büyük umutlarla gelmiştin
Almanya gurbetine;
Giresun`un Görele`sinden
Dayli köyünden.

İki oğlun Mustafa ve Hüseyin`i
bırakarak baba-anneye,
gelmiştiniz Köln şehrine...

Biraz para biriktirip
dönmek İstanbul`a;
yavrularla biraraya...

Aldınız bir daire Kozyatagı`nda
çalıştınız, çalıştınız, çalıştınız
aile hasretiyle;
çocuk hasretiyle Almanya`da.

Ve birgün de çıkageldi
bir tatlı kız, “Sevinç” dediniz,
Ve de çok sevindiniz...
Ama Sevinc`i götürdünüz
İstanbul`a
teyzesinin yanına.
Büyüdü o da orda
“prenses” gibi baktılar ona.

Ve de devam ettiniz çalışmaya
hep çocuk hasretiyle
Köln gurbetinde...

Kim isterdi ki ayrılığı,
Tabii ki siz de istemediniz
hep çocuklarınızı düşündünüz...

Yıllar sonra karar verdiniz:
Eşyaları kamyona yüklediniz
ve de 1977`de istanbul`a döndünüz...

Ve de geldiniz hep biraraya:
Ana, baba--
Sevinc, Hüseyin ve Mustafa.

Gurbet bitti, gurbet başladı İstanbul`da.
Çok ama çok uzaklık vardı aranızda...
Mücadeleye devam ettiniz:
Çocuklar da çalıştılar, didindiler;
Tıpkı anne-baba gibi gurbette
ve en nihayette
Mustafa, Sevinç üniversite bitirdiler,
Doktor, avukat oldular...

Ve birgün bir acı haber geldi:
bir hastalık sardı Halil kardeşimi,
doktor Mustafa bile birşey yapamadı.
Kader, oyununu oynadı
ve Kara Halil kardeşim
aramızdan ayrıldı...

Allah`tan rahmet ona,
makamı cennet ola...
Geride kalanlara
sabir ihsan ede Yüce Mevla...