Kara Haber Şiiri - Mehmet Sureyya

Ay vardı
üç beş tane de yıldız
bir merminin yürek parçalayışını gören
Ay çaresiz
yıldızlar çaresiz

Tüfek üç beş adım ötede
utancından yüzünü göstermiyordu kimseye
Ay şahitti
ve bir kaç yıldız
bütün olay karanlık bir gecede
karanlık bir ruhla
karanlık bakışlar altında
karanlığa saplanırcasına

kararlılıkla başlamıştı
karanlığa inat.

Yüreğinden yemişti kurşunu
gönlünden
hayallerinden
sevgisinden
geleceğinden

elleri çaresiz
tam yüreğinden vuruldu
gece çaresizdi
sessizlik vardı ölüme şahit
sensizlik vurmuştu çoktan
kırmızı renkli zemin çaresizdi
pıhtılaşan kan utanmıştı
tüm çıplaklığıyla ortaya dökülen
gerçek, ölümdü ve
karanlık ve mermi ve
biten gelecek,

sen yoktun
bakışların yoktu
gülüşün,
konuşuşun,
dokunuşun
ya da heyacanın
korkun, üzüntün
yoktu.

Ne ay kaldı ne de yıldızlar...
ne de sevgin.

Ayı görecek göz,
yıldızlara gülümseyecek dudak,
seni sevecek yürek
vuruldu...