Güneş puslu ışıklarıyla,
Şualarının kolları kırılmış cansızca,
Gömülmüş kızıl afakın bağrına.
Ay dede suskun,
Masal anlatmayı bırakmış, yorgun ve bitkin,
O da bilmiyor nelere gebe edildiğini zamanın.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta