İki bin yirmi üç, altı şubatta,
Çürüdü bir yanım sarılmaz gayrı.
Bir yanda Pazarcık, bir yan Elbistan,
Kapandı yolları varılmaz gayrı.
Yıkıldı Antep'le Maraş'ım derken,
Adıyaman Hatay'a dua ederken,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta