Ağıt Şiiri - Ahmet Coşkun

Ağıt

sardı dağ ormanı tutuştu alev
üstümüze gelir alev saçan dev
kazma kürek çıktık ama nafile
yetiş emmi dayı kara günüme

göz görmüyor yaramadık pusuyu
alamdık yatak yorgan kuzuyu
bir can ile terk eyledik yazıyı
yetiş dost yarenim kara günüme

aldı duman şehir şehir yayıldı
börtü böcek nice cana kıyıldı
yola düşen dört bir yana dağıldı
yetiş şahım yetiş kara günüme

varım yoğum gitti onca emeğim
yeter idi bana yavan yemeğim
yerim yurdum gitti ağlarım beyim
yetiş Hızır yetiş kara günüme

el kapısı dardır ar gelir bana
gözlerinde yaş eksiltmeyen suna
meyletmedik biz dünya denen hana
yetiş Mevla yetiş kara günüme