Kara Gün Şiiri - Melahat Çetinkaya

Kara olan kömür değil
İnsanlığın yüzüdür.
Sobada yaktığımız
Madencinin ömrüdür.

Kaza deyip geçmeyin
Düpedüz katliam bu
Ekmek parası için
Ölüme giden can bu.

Alınmaz önlemlerle
Hamasi söylemlerle
Sokup yerin dibine
Yaktığınız insan bu.

Kirli çizmelerimi
Çıkarın diyen işçi
Kirli vicdanlar yanında
Onlar öyle temiz ki..

Kara olan kömür mü
Duyarsız vicdanlar mı
Gözyaşları çığlıklar
Duvarları yıkar mı
Bilmem bundan ders alan
Yetkililer çıkar mı..

Maden karası değil
Yürek yarasıdır bu
Tarihe not düşüldü
İnsanlığın iflasıdır bu...