Kara Gün Şiiri - Emirhan Yıldız

Yürüyorum nereye varacağımı bilmeden
Yazıyorum olduğu gibi içimden geleni
Koşarken ayağım takılmış görmeden
Düşerken anladım merdi namerdi

Düşene vuran çok olur bu günde anladım
Bir tekme de sen vur açılmazkara bahtım
Herşey bir rüyaymış uyanınca anladım
Rüyalar hiç bitmez hiç uyanmam sanmıştım

Uyanmasaydım keşke görmeseydim gerçek dünyayı
Atı alan çoktan geçmiş Üsküdar'ı
Ayıramaz olmuş herkes akla karayı
Önüme geleni adam sanmıştım

Vuran vurana düşen garibe
Gelen geçen acımaz bu halime
Nerde atalarım ki gününü göstere zalimlere
Atasözü bileni dedem sanmıştım

Beni uyandıran medeniyetsiz medeniyetti
Yaktı yıktı beni halim viraneyledi
Avrupa sevdası vurdu kırdı geçirdi
Bir iki harf bileni öğretmenim sanmıştım

Geceler üzündu bitti bizi aydınlatan Güneş de gitti
O güneş ki koca orduları devirdi
Şimdi yaşasa idi bin lanetler ederdi
Bana yol göstereni Atam sanmıştım

Bitmez artık bu çile
Debelenme nafile
Bak göçüyor herkes kafile kafile
Bana soru soranı münker-nekir sanmıştım