Bana, -Himmet öldü, sen de ölürsün- diyordun.
Bu yalan dünyaya inat, işte dimdik ayaktayım.
İşte ellerini tutuyorum yaşamadığımız yılların,
Ben düşmanları çatlatan yalın bir gerçeğim.
Benim himmetim, himmetini geçti diyordum,
Sen emeği, gayreti hoyratça elimine ediyordun
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta