Kara Gözlüme Şiiri - Ethem Turan

Seni senle yaşamak aşktı.
Karanlık gecede dolunay ışığı gibiydi gözlerindeki ışık
Karanlık patikaları aydınlatıyordu
Emin adımlar atıyordum adımlarımı

Gün doğdu aylar sonra
Sen ben benim dedin
Ben senin sen olduğunu biliyordum ki
Sen bensiz gibi yaşamaya başladın

Çok istiyordum gülen bir yüzü ilk karşılaşmada
Sen bundan mahrum ettin önce
Sorumlu olmak istiyordum bir birimizden
Sen sorumsuzum dedin en son gidişte de

Ben doyamıyordum seninle birlikteliğe
Sen olmazları koydun önüme
Ben istersem olur dedin yine
Çıkacak kapı çıkacak merdiven bırakmadın önümde

Şimdi duvarları yıkıp gidiyorum
Bilmediğim bir yere
Ardımdan dön desende
Geleceğim bir yer kalmadı seninle

İçim acıyor canım yanıyor yine
Son kez dediğim bir yaşamı yıktın bile bile ve isteye isteye
Kızgınlıklarım sana değil aslında
Beni kandıran aldatan gönlüme ve görmeyen gözlerime

Şimdi yalnızlığımla yine birlikteyim
Bıraktığım yerde değil bu kez
Vefasızlaşmış onu terk ettiğimden olsa gerek
Kapananan pencereler ardında karanlıktayım yine

Gülmeyi unutan dudaklarım tebessüm etmiyor nedense
Uykularımı satıyorum yine düşüncelere
Seni düşünüyorum istemeye istemeye
Sevgimin yetmediği sevgilime veda ediyorum bir ömür mutluluk dileye dileye