Kara Gözlüm Şiiri - Barış Arslan

Nedendir bilemem engin ummana
Savurur toz gibi yel kara gözlüm
Hiç aman vermedim arsız zamana
Gönlümü bilmedi el kara gözlüm

Bir garip hayaldir görüpte sevmek
Has bahçe içinde gülünü dermek
Varını yoğunu yoluna sermek
Çözülür o zaman dil kara gözlüm

Arzuhal eylersin, yar benim olsun
Yüce dağı örten kar benim olsun
Kalbime yaş dolup, zar benim olsun
Kırılır o vakit bel kara gözlüm

Hüzün verir bazen yarin hayali
Yüreği yaralar bu suskun hali
Baharda çağlayan ırmak misali
Gözünden akıyor sel kara gözlüm

Ferhat dağlar delip varmış Şirine
Bir sevda vasıl olmuş serine
Gönül binler sever, konar birine
Halince bir seven bul kara gözlüm

Sevgiyi pek leziz tat eylediler
Birden şaha kalkmış at eylediler
Gönülden gönüle sırat eylediler
Geçmeyince olmaz yol kara gözlüm

Salınıp gezersin dostun bağında
Yürek katar olur gençlik çağında
Duman eylenmez gönül dağında
Her yeri dumansız kıl kara gözlüm

Aşı zehir olur şu fani dünyanın
Kalbi nehir olur gerçek püryanın
Tabiri zor olur gamsız rüyanın
Gamlı ol tabirde kal kara gözlüm

Elesem dünyayı yok senin gibi
Bin ömüre bedel gözlerin gibi
Aşkın ateşiyle yan benim gibi
Sahrada bir mecnun ol kara gözlüm

Kadere amenna deyip bağlandık
Yazıya nasiptir deyipte yandık
Her türlü yanlışı talihte sandık
O siyah saçını yol kara gözlüm

Öfkem yüreğimde türlü hezaran
Bir değil bin tabip bedeni yaran
Bilmeden kalbini kırdım kazaran
Alıp beni taşa çal kara gözlüm

Yarayı bilemez aşık olmayan
Çiçeği deremez bağban olmayan
Dergaha giremez meyle dolmayan
Aşk meyini içip dol kara gözlüm

Bir isim dediler vermedim sana
Kara gözlüm dedim, değer cihana
Tebessüm ettiler çeşminden yana
Dudağından akan bal kara gözlüm

Mecruhi derdini koydu sıraya
Vuruldu çaresiz, gözde karaya
Bir çare olmazsan azgın yaraya
Beni yad ellere sal kara gözlüm...!